Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

medDet – ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ



«Κατά βάθος η επανάσταση έλαβε χώρα παντού, μόνο που αυτό δεν έγινε καθόλου όπως το περιμέναμε.»

Είναι υπέροχη μια συνάντηση με παλιούς σου φίλους, πόσο μάλλον στον χώρο του θεάτρου όπου σπάνια σου δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσεις κιόλας μερικούς. Αν δεν έχετε γνωρίσει την ομάδα Κι όμως κινείται, σας προτείνω να το κάνετε άμεσα, ώστε να δημιουργήσετε ισχυρούς δεσμούς φιλίας, απολαμβάνοντας τα ουκ ευάριθμα προτερήματα του χαρακτήρα τους. Καλλιτεχνικά πάντα μιλώντας, η ομάδα αυτή αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για μια καλή θεατρική performance, βασισμένη στον χορό, την κίνηση, τον λόγο, τα ακροβατικά και την εξαιρετικής – κάθε φορά – επιλογής ζωντανή μουσική που ταξιδεύει τα κορμιά των συντελεστών και τις αισθήσεις των θεατών σε ένα σύμπαν που μαγικά κινείται.

Μετά την ιδιαίτερη και επιτυχημένη κατάθεση της δικής τους ερμηνείας όσον αφορά τις περιπέτειες του Δάντη Αλιγκιέρι, η Χριστίνα Σουγιουλτζή , ο Camilo Bentacor , ο Ερμής Μαλκότσης και η παρέα τους, επιλέγουν να στραφούν στην ξεχασμένη μέσα μας ανατολή, και να δώσουν φως και χρώμα στη σκιά που έχει αφήσει η δύση στην ψυχή και το μυαλό μας. Και το κάνουν με τρόπο όπως πάντα ξεχωριστό, μαζί με τους καλύτερους σταθερούς και μόνιμους συνεργάτες, χορευτές και μουσικούς. 

Εν αρχή είναι πάντα ο λόγος… «ζούμε θεωρητικά πολύ πιο πέρα από τα ίδια μας τα συμβάντα. Εξ’ ου και η βαθειά μελαγχολία». Ο Jean Baudrillard δίνει το έναυσμα της ταλάντωσης των σωμάτων, το σκηνικό στήνεται, οι νότες δίνουν το παρών και το φως σπέρνει τις δεσμίδες του πάνω σε ό, τι, κάθε φορά, μοιάζει να σχηματίζεται στον χώρο. Εκείνο που θα ακολουθήσει δεν είναι παρά μια σύντομη περιπλάνηση στην κατακερματισμένη επιθυμία του ανθρώπου, να γνωρίσει τον κόσμο, να λειτουργήσει ως ον, να αγαπήσει τον Άλλον και εν τέλει να ανακαλύψει το νόημα στην τωρινή του παρουσία στο εδώ. Αν όλο αυτό ακούγεται πολύ μπερδεμένο, βαρύγδουπο ή δήθεν φιλοσοφικό, ευτυχώς που στο θέατρο όλα γίνονται με τις απαραίτητες δόσεις χιούμορ.

Ευλύγιστος ο Camilo, δεν παραλείπει να προσφέρει με την ίδια ευελιξία δροσερές αστείες νότες στο κοινό, στην ιδιαίτερη σκηνή όπου περιγράφεται η αγωνιώδης προσπάθεια του ατόμου να βρει έναν ανώτερο ον – και παράλληλα η βαριά σκιά της θρησκείας που συνωμοτεί στις πλάτες του. Σε ένα άλλο πάλι επιτυχημένο στιγμιότυπο,  όλοι αναζητούν το θείο, χτίζοντας έναν πύργο της Βαβέλ κρατώντας λεπτές ισορροπίες. 

Τα ακροβατικά και ο χορός στην παράσταση συνοδεύονται από λόγο που ενισχύει ως αφήγηση την δράση – λόγου χάρη στη σκηνή της συνάντησης με τον Άλλο, «δεν συνάντησα τον Άλλον, ακολούθησα τον Άλλον». Ταυτόχρονα τα μέλη των Χαίνηδων και Mode Plagal, ντύνουν με καταπληκτική μουσική τις εικόνες. Όλες οι παραλλαγές τους στους αμανέδες και τα ανατολίτικα ηχοχρώματα, παρασέρνουν το κοινό με την έντασή τους. 

Οι ίδιοι οι χορευτές όχι απλά κινούνται, αλλά ζωγραφίζουν με τα σώματά τους εικόνες δυνατές. Οι σχέσεις που αναπτύσσουν εμπεριέχουν τόσο το δράμα της αναζήτησης του άλλου, την τραγικότητα της μοναξιάς, την ανακούφιση της μοναχικότητας, την ευτυχία της άφεσης, αλλά και μια δύναμη που ουσιαστικά περιστρέφει το όλο σύνολο – κάπως έτσι δεν λειτουργεί και ο κόσμος ;

Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που απολαμβάνω παραστάσεις της ομάδας νιώθω πως έχω μόλις βγει από τελετή μύησης σε κάποια πανάρχαια σχολή λατρείας. Φταίει άραγε ο χορός, που ούτως ή άλλως δεν ερμηνεύεται εύκολα με το μυαλό, αλλά μιλάει κατευθείαν στο συναίσθημα;  Ή φταίει ο τρόπος που η ομάδα «βλέπει» την πραγματικότητα – παρόντα και τα καροτσάκια με τους άστεγους – φτάνοντας από το ειδικό της στιγμής στο γενικό της διαχρονικότητας;  Ή φταίει η εσωτερικότητα στις ερμηνείες που εναλλάσσεται με μια πρωτοφανή εξωτερίκευση ταλέντου; Η ερώτηση ασφαλώς είναι ρητορική , η απάντηση ωστόσο μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα. Και αυτή είναι η μαγεία της τέχνης. Όταν κάτι γίνεται με τα πιο απλά μέσα, έχει τη δύναμη να φωτίσει ολόκληρο το σύμπαν. Εσείς επιλέξτε αν θα  κλείσετε τα μάτια όταν σταθούν οι προβολείς επάνω σας.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
κι όμΩς κινείται
medDeT*/ αφού ο κόσμος
παίρνει παραληρηματικό δρόμο,
εμείς πρέπει να υιοθετήσουμε μια παραληρηματική οπτική.

1-4 και 8-11 Μαρτίου 21.00
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης mcf.gr
Γενική είσοδος 10ευρώ
Προπώληση στα ταμεία του Ιδρύματος
(Πειραιώς 206, Ταύρος)
210 3418579
Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και σε όλα
τα καταστήματα PUBLIC.

Χορός-ακροβασία
Bentancor Camilo
Δημάς Βασίλης
Λινάρδου Αντιγόνη
Μαλκότσης Ερμής
Παρασκευοπούλου Ιωάννα
Σουγιουλτζή Χριστίνα

Μουσική σύνθεση και ερμηνεία
Αντωνίου Κλέων
Αποστολάκης Δημήτρης
Κανέλος Τάκης
Μπρέντας Δημήτρης
Νόνης Αλέξης
Ρελλος Θοδωρής

Φως
Καψούρος Βασίλης

Σκηνικός Χώρος
Bentancor Camilo

Κοστούμι
Μάνεση Αγγελική
Μουζάκη Φανή

1 σχόλιο:

  1. Δεν προλαβαίνω να το διαβάσω ενδιαφέρον...φεύγω για το γήπεδο,ελπίζω να με αφήσουν να παίξω αυτή τη φορά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.