Τρίτη 22 Μαΐου 2012

ΦΑΙΔΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ - XIMENA ESCALANTE



Γοητευμένη από τους μύθους της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, η δημιουργός που έχει μαγέψει το κοινό σε Μεξικό, Γαλλία και την χώρα στην οποία κατοικεί τα τελευταία 6 περίπου χρόνια, αφομοιώνει τα μηνύματά τους και επιστρέφει στον θεατή την επαφή με τα αρχέγονα ένστικτά του.
Φαίδρα όπως Φρίντα όπως Μέρυλιν και αντίστροφα...Εsther Andre Gonzalez & Ximena Escalante (σκηνοθεσία και συγγραφή αντίστοιχα).
Από την κεντρική Αμερική στην Νότιο Ευρώπη και τα Βαλκάνια και πάλι στον τόπο του παρελθόντος, εκεί που κατοικεί ο καταραμένος πόθος και το πάθος της Φαίδρας για την ομορφιά και την αθωότητα του Ιππολύτου. Η Escalante αρύεται στοιχεία από το γνωστό μύθο για να ινχηλατήσει στο σήμερα τις σχέσεις της γυναίκας με τους άλλους και ενάντια στον εαυτό της - είτε ως Αριάδνη, είτε ως Φαίδρα - παλεύοντας με συμβιβασμούς ξένους προς την αληθινή της φύση.

Ο θεατρολόγος Patrice Pavis προλογίζει τη γαλλική έκδοση του έργου:
"... Η Χ imena Escalante με τη σειρά της, θέτει ερωτήματα στον μύθο. Μόνο που αυτός δεν είναι ένας μύθος, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, αφού το έργο διαδραματίζεται σε μιά εποχή περισσότερο σύγχρονη, που μοιάζει με τη δική μας, χωρίς να ξέρουμε ακριβώς σε τι...

Δεν τοποθετεί την δράση στην τραγική φιγούρα της Φαίδρας, δεν τοποθετεί το μύθο σε μιά συγκεκριμένη εποχή. H δραματουργός παίρνει τις μεγάλες φιγούρες της σαγήνης, της αγάπης και της εγκατάλειψης, φιγούρες καθόλου μιμητικές μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, αλλά παγκόσμιες και αφαιρετικές, σαν να ήταν ένας "οδηγός της όχι αγάπης" γιά τις επόμενες γενιές...

Η δραματουργία αυτή εγγράφεται στο μεταμοντέρνο σαν αυτές του Koltès, του Minyana, του Pinter, ή του Berkoff ..."

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Studio 14η μέρα (Καλλιρρόης 10, Μετρό Ακρόπολης, Αθήνα)
Παρασκευή 25, Κυριακή 27 & Δευτέρα 28 Μαίου στις 21:30
Σάββατο 26 Μαίου στις 19:30

Επικοινωνία: 210 8214479 / 6978660644

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Η ΑΠΩΛΕΙΑ - ΟΜΑΔΑ ΛΑΣΠΗ


Δύσκολα πλέον συγκινούμαι από οργανισμούς και ανθρώπους στον χώρο της νεοελληνικής δημιουργίας. Μου έχουν λείψει οι ομάδες με την σύμπνοια, το μεράκι και το φιλότιμο αλλά και την αγνή ματιά απέναντι στον κόσμο γύρω τους (και εντός τους). Αγαπώ την σιωπή, το "μέλος" και την κίνηση, τον χορό ως την γενεσιουργό δύναμη κάθε απόπειρας καλλιτεχνικής έκφρασης.
Με δύναμη και χωρίς θόρυβο, η ομάδα Λάσπη τρύπωσε σε εγκαταλελειμμένους χώρους, άδεια από σώματα σπίτια-ερείπια ανθρώπινων αναμνήσεων και τώρα έρχεται να καταλάβει την δική της γωνιά στο Μεταξουργείο, προσφέροντας μικρές καθόλα ουσιαστικές στιγμές πραγματικής ψυχ-αγωγίας. Είναι γι'αυτό που συμπάθησα τα μέλη της και τις προσπάθειές τους: διαθέτουν την απαραίτητη απλότητα συνδιασμένη με έλλειψη έπαρσης, απομόνωση στο "είναι" και άρνηση ταλάντωσης στο "φαίνεσθαι". Πολύ χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι να σπέρνουν καρπούς που επιστρέφουν στην γλώσσα μου την αίσθηση της γεύσης!



 Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

'Τη σιωπή μου γαλέρα μακριά, στο ποτάμι του χρόνου θα ρίξω,

και τ' αμίλητα λόγια κουπιά θα τραβήξω με χέρια σκληρά

ως την άκρη του υδάτινου πόνου.''



Ένα νεκρόδειπνο στην ελληνική επαρχία του '50.

Μεταλαμβάνουμε κρασί και άρτο στη Μνήμη του νεκρού φίλου, οδηγούμενοι στη Λήθη. Μιλάμε τα βουβά λόγια. Χορεύουμε στον κύκλο της Ψυχής, την ικετεύουμε, την αγκαλιάζουμε, την ημερεύουμε.

Τόση αγάπη πού πάει; Γιατί δεν προλάβαμε; Πόσο εγωιστικός μπορεί να είναι τελικά ο πόνος μας;


Πρεμιέρα 7 Ιουνίου, 21.30
Παραστάσεις 7-29/6 κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, 21.30


Μ.Αλεξάνδρου 125 κ Ευρυμέδοντος, 10435 Athens, Greece

Είσοδος Ελεύθερη



http://omadalaspi.blogspot.com/