ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ

Για την ακρίβεια δεν θα χρειαστείτε λίστα με ψώνια ενώ η «αγορά» σας θα αφαιρέσει από τον προϋπολογισμό σας 15 ευρώ.  Στο ράφι θα βρίσκονται όλες οι συνισταμένες μίας καλής παράστασης κι εσείς δεν έχετε παρά να διαλέξετε το προϊόν που καλύπτει τις καθαρτήριές σας ανάγκες. Ραντεβού κάθε Τρίτη λοιπόν, αλλά και Δευτέρα, Κυριακή και Σάββατο, στο Μεταξουργείο, για να ανεβείτε στον επάνω φιλόξενο χώρο του Από μηχανής θεάτρου και να ζεσταθείτε από την θερμή ερμηνεία του Κου Φαίδωνα Καστρή.

Ο Emmanuel Darley αφηγείται την ιστορία του Ζαν και της Μαρί στο έργο με τον πρωτότυπο τίτλο Le Mardi à Monoprix. Με απλά λόγια τοποθετεί το αγόρι και την ενήλικη γυναίκα στο πατρικό τους σπίτι, απέναντι σε έναν αποστασιοποιημένο πατέρα και δίπλα σε έναν κόσμο αδιάκριτα και ασφυκτικά παρόντα. Η Κατερίνα Μπερδέκα από την άλλη εμπιστεύεται τον πλούτο των εκφραστικών μέσων του ηθοποιού της, αφήνοντάς τον να ισορροπήσει την εύθραυστη και τραυματισμένη, ψυχικά, κατάσταση του Ζαν-Πιερ πάνω στα τακούνια της απελευθερωμένης αλλά ανασφαλούς Μαρί – Πιερ. Ανθρώπινη αγάπη και τίποτα άλλο, όπως έλεγε και ο Λουίς Σεπούλβεδα, κι έτσι η σκηνοθέτης παρακολουθεί σιωπηλά την  επιστροφή στην ‘πατρίδα’ – ήτοι την παιδική ηλικία – ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη να δει στον καθρέφτη κάτι άλλο εκτός από τη μοναξιά του.

Η όλη παράσταση, διάρκειας 70 λεπτών, στηρίζεται στην προσωπική κατάθεση του Φαίδωνα Καστρή, ταλαντούχου ,εδώ και χρόνια, ρολίστα , ο οποίος υπηρετεί αθόρυβα αλλά ουσιαστικά την ελληνική θεατρική σκηνή. Στο έργο του Darley, με την οξυδέρκειά του ζωντανεύει όχι μονάχα την «αυτή καθ’ αυτή» ηρωίδα του αλλά και τον «εν πάση περιπτώσει» πατέρα της. Χωρίς υπερβολές που θα υπερτόνιζαν τις ιδιαιτερότητες του τρανσέξουαλ υποκειμένου του, ο Καστρής περισσότερο αναζητά την «γαλήνη» πριν την τραγωδία που αναμένεται να ξεσπάσει. Γενικά θα έλεγα πως όλη η σκηνή μέσα στο σούπερμάρκετ, με την σχέση παιδιού-γονέα να γίνεται αντικείμενο βοράς των γειτόνων, καθώς και η συνάντηση την ώρα της επιστροφής στο σπίτι με την μυστηριώδη γυναίκα που χαρίζει την πολυπόθητη αναγνώριση στην Μαρί, έχει να πει πολλά για τις ανθρώπινες σχέσεις στην ήδη πληγείσα από τον ιό της αποξένωσης κοινωνία μας.

Ο θεατής θα αναγνωρίσει τον εαυτό του τόσο στο πρόσωπο του Ζαν όσο και σε αυτό της Μαρί, ως εγκλωβισμένο και φοβισμένο παιδί που αναζητά την ταυτότητά του αλλά και ως απελευθερωμένο αλλά μοναχικό πλάσμα που επιζητεί την ένταξη στο περιβάλλον του. Ταυτόχρονα θα αναγνωρίσει εκείνον που στέκεται απέναντί του, ως πατρική φιγούρα που δεν θα στηρίξει τις επιλογές του.

Στα συν του ανεβάσματος η ωραία και προσεγμένη μετάφραση της Μήνας Πατεράκη – Γαρέφη, οι φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα – βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες τις εναλλαγές στους ψυχρούς τόνους  αλλά και το «εγκληματικό» λευκό που δέσποζε – το λιτό σκηνικό του Νίκου Αναγνωστόπουλου αλλά και τα κοστούμια του ιδίου, που συνέβαλλαν στην προσεγμένη  εμφάνιση της Μαρί-Πιερ. Οι μελαγχολικές νότες της ζωντανά ερμηνευμένης μουσικής από τον Θέμη Συμβουλόπουλο έσβηναν πολύ όμορφα τις εξάρσεις της Μαρί, κάνοντας εύκολη την μετάβαση στην ύφεση της εσωτερικής της τρικυμίας.

Φεύγοντας από το θέατρο αναρωτιόμουν εάν οι αθηναίοι θα ανταποκριθούν σε ένα έργο που εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις σε μια εποχή που το μόνο που μας απασχολεί είναι η οικονομική εξαθλίωση. Δεν πρόλαβα να απομακρυνθώ από την Ακαδήμου και βρέθηκα να περπατάω μέσα στο κρύο, δίπλα σε ανθρώπους που κοιμόντουσαν στα πεζοδρόμια της Κολωνού. Αυτή είναι πλέον η πραγματικότητά μου και χαίρομαι που έχω ως βάλσαμο στην ασχήμια της την ομορφιά και ζεστασιά ενός μικρού ταξιδιού, σαν αυτό μιας ταλαιπωρημένης γυναίκας κάθε Τρίτη στο σούπερμάρκετ.

http://www.syn-epi.com/index.php/plays/details/23/1